เปิดประวัติ โนะฮาร่า กิงโนะสุเกะ คุณปู่สุดฮาของครอบครัวชินจัง
เปิดประวัติ โนะฮาร่า กิงโนะสุเกะ ชินจังการ์ตูนเรื่องนี้เป็นแนวครอบครัว จึงไม่แปลกที่จะต้องมีการบอกเล่าเรื่องราวของครอบครัวตัวละครหลักด้วยเพื่อเพิ่มมิติของตัวละครให้มากขึ้น รวมถึงสะท้อนแนวคิดจากบุคคลวัยดึกทั้งหลายที่มีต่อลูกหลานในสมัยนั้นด้วย (ตอนที่ตีพิมพ์) คนหนึ่งที่มีสีสันมากของการ์ตูนเรื่องนี้เรายกให้กับ กินโนะสุเกะ โนฮาระ
กินโนะสุเกะ โนฮาระ เป็นบุคคลสำคัญของครอบครัวชินจังมาก เนื่องจากเค้าเป็นปู่ของชินจัง และ ฮิมาวาริ อายุในเรื่องอยู่ที่ 65 ปี แม้ว่าจะอายุเยอะ แต่ถ้าเป็นบ้านเราเรียกว่าเตะปี๊ปดัง ไม่เท่านั้นเรื่องนิสัยความกะล่อน แก่แดด ทะลึ่งของชินจังถ้าถามว่าได้มาจากใคร ก็ต้องตอบว่า ได้มาจากปู่นี่แหละ
บอกเลยว่าคนนี้หลานปู่ตัวจริง เนื่องจากปู่คนนี้อายุเยอะไม่ใช่ปัญหา นิสัยหลีหญิงมักจะมีประจำ ยิ่งถ้าใครไหนน่ารักมักจะหลีไปตลอดทีเดียว นิสัยอย่างหนึ่งที่มักจะทำเสมอก็คงเป็นเรื่องการเยี่ยมบ้าน คุณปู่คนนี้มักจะมาเยี่ยมบ้านทีหนึ่งนานกว่าที่คิดไว้ นั่นทำให้มิซาเอะต้องปวดหัวตลอด ไหนจะวีรกรรมระหว่างที่อยู่ก็ทำเอามิซาเอะต้องเหนื่อยกว่าเดิมเป็น 2-3 เท่ากันเลย
ไม่เท่านั้นการมาของคุณปู่มักจะมาแบบเซอร์ไพรส์ตลอดประมาณว่าอยากมาก็มาแบบไม่บอก นั่นทำให้มิซาเอะ ไม่ชอบอย่างมาก เพราะนั่นทำให้เธอต้องลำบากในการจัดการแบบคาดไม่ถึง ไหนจะปัญหาเรื่องอาหารอีก ประวัติน่าสนใจตอนเล่าถึงวัยหนุ่มว่า คุณปู่คนนี้เฟี้ยวฟ้าวไม่เบา มีชื่อเล่นว่า กิน มักจะขี่มอเตอร์ไซค์ร่อนไปมาประจำ
ปู่ของชินจังคนนี้ เรามองว่าเป็นตัวละครที่สะท้อนถึงภาพของคนแก่วัยเกษียณที่ต้องอยู่แบบเหงา เนื่องจากว่าทำงานเกษตรกรเพื่อเลี้ยงตัวเอง (ร่างกายยังแข็งแรงสามารถเดินทางไปไหนมาไหนได้เอง ความจำยังดี) รวมถึงการส่งเสียลูกให้เข้ามาเรียนในเมือง แล้วลูกก็จะไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไรนัก จนบางครั้งคุณปู่เลยต้องนั่งรถมาหาเองด้วยความคิดถึง การไม่ได้ติดต่อมาก่อนว่าจะมา ไม่ใช่ว่าไม่รู้กาลเทศะ แต่เรามองว่าหากบอกมาก่อนจะโดนปฏิเสธไม่ให้มา
ซึ่งเท่ากับว่าจะถูกตีค่าเป็นตัวปัญหาและน่ารังเกียจ จึงทำให้เค้าเลือกใช้วิธีนี้ พฤติกรรมการอยู่บ้านลูกชายนานเกินไป ก็คงด้วยความรักลูกหลาน อยากอยู่ด้วยกันนานกว่านี้ สักหนึ่งวันก็ยังดี (แต่มักจะทำให้ปู่ กับพ่อของชินจังต้องทะเลาะกันเสมอ) จากสองเรื่องนี้เรามองว่าเป็นภาพสะท้อนสังคมญี่ปุ่นที่เข้าสู่สังคมสูงวัยได้เหมือนกัน การที่พ่อแม่อยู่ต่างจังหวัดอยากจะเจอลูกหลานจนต้องนั่งรถเข้ามาในเมืองเพราะรอลูกไปหาคงไม่ได้เจอกันสักที
เนื่องจากลูกหลานต้องทำงานหนักมากเพื่อเลี้ยงตัวเอง (คิดดูว่าปัญหานี้คนเขียนมองขาดมาตั้งแต่เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ในสังคมญี่ปุ่น รวมถึงบ้านเราด้วย ภาพสะท้อนนี้คงจะยังอยู่อีกนาน) ส่วนเรื่องพฤติกรรมชอบหลีหญิงอันนี้คงเป็นพฤติกรรมส่วนตัวที่สร้างขึ้นมาเพื่อให้คาแรกเตอร์มีจุดเด่นบ้าง (แต่จะว่าไป ผู้ชายหลายคนวัยนี้ก็เป็นนะ) ยอมรับว่าแม้จะไม่ได้โผล่มาบ่อยนัก แต่เวลาโผล่มาทีไรย่อมมีประเด็นดราม่าจากตลกกลายเป็นซึ้งน้ำตาซึมได้เหมือนกัน หลายตอนที่ดูตอนเด็กอาจจะไม่ได้คิดอะไรเท่าไร พอมาดูอีกครั้งตอนโตวัยทำงาน บอกตามตรงว่าดูไม่จบน้ำตาไหลด้วยอาการคิดถึงบ้านขึ้นมาทันที
ติดตามข่าวใหม่ >> ข่าวสุดปัง
